در پی الترناتیو

ازآقای علی ضرابی


سالهاست که ما در پی رهبر هستیم و می گوئیم کی رهبری پیدا شد که ما پی او نرفتیم. پس معلو
است که درد ملت ایران درد بی رهبری است به همین جهت هر مهره سوخته ویا کسی که هارت هورتی کرد فوراً دست بسته در اختیار او قرارمی گیریم مثلاً آقای موسوی و یا کروبی ویا آقای خاتمی که مهره های سوخته آزمایش شده رژیم جمهوری اسلامی هستند و خود نظام آنها را ازفیلترگذارند وبه آنها حکم لیاقت و واجد شرایط بودن ریاست جمهوری شدن را داد ولی رهبراز آنها خوشش نیامد آنها هم مثل هرشکست خورده سیاسی دیگری قاعدتاً در صف ملت قرارمی گیرند فکر می کنند حال که حق او را به او ندادند پس او درردیف خدمتگزارن ملی و احیاناً الترنانیو؟ ملی اوست و دلیلش هم شکست خوردن اوست. واقعاً که دلیل بهترازاین نمیشود؟ این آقایان هریک سالها پست های بزرگ این کشور از قبیل ریاست جمهوری و نخست وزیری و ریاست مجلس را داشته اند ولی هیچکدام در مقابل رهبر جز تعظیم و کرنش کاری نکردند. آقای کروبی روزی که رهبرحکم حکومتی در مورد قانون مطبوعات را نوشت وبرای مجلس فرستاد. فقط گفت حکم حکومتی است ودستور،دستور رهبر است و آن قانون را زیر پایش گذشت ودم نزد وهمقطاران ایشان هم همینطور آقای موسوی درزمانی نخست وزیر بود.
که هرشب صدها هموطن زندانی را بدون محاکمه توی کامیون می ریختند وپس از نیم ساعت جوخه اعدام آن بیچارگان را به دیار عدم می فرستاد اینها خودشان فکر می کنند رهبر هستند. هریک اگربه جایی که میخواستید می رسیدید یک احمدی نژاد بودید. خواهش می کنم به روی ملت نگاه کنید و بعد می گوئید نه. برای اینکه روی ملت آئینه نیست نمایانگر خیانت ها خطاهای شما است. البته درست است و بعید نیست که شما تنبیه شده باشید آنوقت جای شما در بین مردم هست و ملت شما را به عنوان راهرو قبول می کند این ملت خطابخش و خطا پوش است ولی دیگر ادعای رهبری پیش کشتان رهبران ایران همان دانشجویانی هستند که شعار استقلال آزادی جمهوری ایرانی سر می دهند هستند . شما اگرخودتان خوب فکربکنید می بینید خیلی از مرحله پرت هستید. راستی ملت ایران چطورآزموده را باز هم بیازماید. جنبش سبز متعلق به مردم ایران است و سالهای سال است که امید به پیروزی را دارد یعنی در همان زمان ها که شماها خودتان رئیس جمهور بودید. نخست وزیر بودید رئیس مجلس بودید درست مثل محمدرضاشاه که وقتی عرصه به او تنگ شد برای اینکه بازهم آن سلطنت کذایی را ادامه دهد. میگفت ملت من صدای شما را شنیدم. یک مرتبه دیگربه من اجازه بدهید دیگر در امر حکومت دخالت نمی کنم. حال زمانیست که ملت ایران توجه به توبه گرگ ها می کند.
فرزندان دانشور ودانشمند این کشورکه جایی برای جلودار بودن دانشجو میکنند. آیا می گذارند که بازهم شما برآنها حکومت کنید البته نه.یان دیگرکشورها دانشگاه ها ملل نمی گذارند ودر حیطه دانش مدال های طلای المپیک های فرهنگی را درو