نوشته آقای علی ضرابی
خیزش مردمی در قاره سیاه
حرکت یا قیام ملی که سیاستمداران انتظار آنرا در خاورمیانه داشتند سرانجام از قاره سیاه به جنبش در آمد، آنهم بطورمدبرانه وبا یک نظم و ترتیبی که در انقلاب های ملی کمتر دیده شده. مردم زجرکشیده تونس با شعارهای ضد دیکتاتوری و تجمع در اطراف کاخ ظلم دیکتاتوری که 23 سال با ظلم و فساد بر مردم نجیب و شریف تونس، نه حکومت بلکه سلطنت کرد ، تجمع کردند و به یکباره پرده ظلم خیمه دیکتاتور را دریدند.
زین العابدین علی زمانیکه مطمئن شد راهی جز تسلیم ندارد مثل اغلب حکام جابر، هرنقدینه ای را که در کاخ داشت برداشته وهمسر او نیز به بانک مراجعه و شمشهای طلا را از بانک تحویل گرفت و او هم فرار را برقرار ترجیح داد .
این خیزش خیلی آرام و حساب شده به کشوری که تصورش نمی رفت یعنی مصر هم سرایت کرد و زنگ کاخ ریاست جمهوری حسنی مبارک را به صدا در آورد . مردم در پناه مردی تحصیل کرده که دارای شخصیت شناخته شده جهانی میباشد یعنی محمد البرادیی برنده جایزه صلح نوبل و کسی که سالها بر صندلی ریاست بزرگترین سازمان اتمی جهان تکیه زده بود قرار گرفته و بعید به نظر میرسد که دیکتاتور مصر راهی جز تسلیم را پیدا کند . اکنون این جنبش مثل طوفان و یا گردباد عظیمی به حرکت درآمده و زنگ درب خانه های دیکتاتورها را به صدا در می آورد . صدای این زنگ به گوش پادشاه اردن نیز رسیده است و شور والتهابی در منزل زیبای اسد در سوریه دیده میشود. آنها نیز هرآن انتظار تشریف فرمایی این گردباد را دارند. خیلی ها تصور می کنند گردش این طوفان که تا هم اکنون بار دمکراسی به همراه دارد دیر یا زود ایران را نیز فرا می گیرد. این کشورها زیر فشار دیکتاتورها همواره آبستن چنین حوادثی بوده اند و خیزش مردم این کشورها که به موقع هم به حرکت درآمده وعده پهن شدن سفره دموکراسی را به ملت های دیکتاتور زده میدهد. انحلال دولت مصر وسیله آقای مبارک و اعلام حسنی مبارک که صدای انقلاب شما را شنیدم کاملاً مثل گفتار شاه ایران در انقلاب سال 1357 و زین نلعابدین علی در تونس بود و این نشانه آن است که چانه حسنی مبارک و اخرالممر سید علی خامنه ای هم بوی ارحمان گرفته است
شب آبستن است تاچه زاید سحر
No comments:
Post a Comment