Friday 10 February 2012

دیکتاتورهای افتاده نباید اعدام شوند

كورش زعیم

صدام حسین محاكمه و اعدام شد. زین العابدین بن علی تونس بهنگام كنار رفت و امان گرفت. معمر قذافی مقاومت كرد و گرفتار انتقامجویی مردم، شكنجه و كشته شد. دادستان مصر برای حسنی مبارك درخواست حكم اعدام كرد. اتحادیه اروپا اصرار دارد علی عبدالله صالح به دادگاه كیفری بین المللی تحویل شود و با امان دادن به او مخالف است. بشار اسد اگر شبیه صدام و قذافی نباشد، از حسنی مبارك بهتر نخواهد بود.
اعدام كردن دیكتاتورها دلهای مردم زجر كشیده را خنك می كند، كینه ها را تسكین می دهد و آتش انتقام را فرو می نشاند. ولی برای كشورهای دیگر كه زیر پای دیكتاتورها در ذلت و محرومیت زندگی می كنند، كار را دشوار می نماید. مردم مصر كه دهها سال زیر چكمه دیكتاتوری و خشونت دولتی زندگی كرده بودند و از آزادیهای مدنی محروم بودند، در طول این مدت كشته ها دادند، زندانها كشیدند، شكنجه ها شدند، اقتصادشان تخریب و ثروت ملی آنها توسط حاكمیت غارت شد، با اعدام مسبب اصلی آن فقط چند روزی خرسند می شوند، ولی مسائلشان حل نخواهد شد.
فقط نباید به مردم مصر، در این روزهای پرهیجان كه شاید كینه و انتقام جویی بخشی از آن باشد، اندیشید. باید به مردم كشورهای دیكتاتور زده دیگری اندیشید كه بخت مردم تونس و مصر را نداشته اند كه در چند روز دیكتاتورهای خود را سرنگون كنند. باید به همه ملت هایی اندیشید كه نظامهای دیكتاتوریشان از سرانجام خود می ترسند كه به دست مردم خشمگین و انتقامجو، سرنوشتی همانند قذافی یا صدام حسین داشته باشند، یا در دیوان كیفری بین المللی تا ابد زندانی شوند. آنها برای پابرجا ماندن مردمشان را قربانی می كنند. به مردم جمهوری آذربایجان، آنگولا، اتیوپی، اردن، اریتره، ازبكستان، الجزیره، بحرین، برونئی، بلاروس، بوركینافاسو، تاجیكستان، تركمنستان، جیبوتی، زیمباوه، سنگال، سودان، عربستان، عمان، قزاقستان، كامرون، كره شمالی، كوبا، گامبیا، گینه و مراكش باید اندیشید كه این راه را پیش رو دارند و دیكتاتورهایشان هم اكنون از ترس قذافی شدن زندانی كردن و كشتن را آغاز كرده اند.
آقایان الهام علی اف، خوزه دوس سانتوس، مله زناوی، عبدالله دوم، ایسائیاس آفوركی، اسلام كریمف، عبدالعزیز بوتفلیقه، حماد بن عیسی آل خلیفه، حسن البولكیاه، الكساندر لوكوشنكو، بلیز كامپائوره، امان الله رحمان، قربانقلی بردی محمدف، اسماعیل عمر گوجلیه، رابرت موگابه، عبدالولایی واده، عمر البشیر، عبدالله بن عبدالعزیز، قابوس بن سیدالسعید، نورسلطان نظربایف، پال بییا، كیم جونگ اون، كاستروها، یحیی جامه، تئودور اوبیانگ و محمد ششم، همه رفتنی هستند. ایشان باید هشدار رویدادهای اخیر را دریافت كرده باشند و تا نوبتشان برسد باید تصمیم بگیرند آیا با مسالمت كشور را تبدیل به جمهوری های آزاد و دموكراتیك خواهند كرد یا با سرسختی كردن به سرنوشت صدام و قذافی دچار خواهند شد. دوران دیكتاتوری و حكومت های خانوادگی و قبیله ای و فرقه ای و پادشاهی به پایان رسیده است. حكومت های اردن، بحرین، عربستان، عمان و مراكش تا فرصت باقیست، باید حكومت را به مردم واگذار كنند و آرام خود را كنار بكشند تا گرفتار خشم خام مردم نشوند.

No comments: